تحلیل پایداری سدهای آسیب دیده بتنی وزنی تحت بارگذاری پس لرزه

در این تحقیق از روش لاگرانژی اصلاح شده برای تحلیل رفتار لرزه ای سدهای بتنی وزنی آسیب دیده استفاده شده است تا بتوان از ایمنی آنها در برابر خطراتی همچون لغزش و واژگونی در هنگام وقوع پس لرزه ها اطمینان یافت. روش لاگرانژی اصلاح شده ترکیبی از روش لاگرانژی و روش جریمه می باشد که در ابتدای حل همگرایی مسئله بر اساس سفتی جریمه تعیین شود و پس از رسیدن به حالت تعادل استاتیکی در محل ترک رواداری نفوذ بررسی می گردد و در این مرحله در صورت نیاز اگر میزان نفوذ سطوح تماسی از رواداری تماسی اولیه بیشتر باشد فشار تماسی نیز به معادلات افزوده شود و حل بر مبنای الگوریتم لاگرانژی افزاینده ادامه می یابد تا دقت مطلوب حاصل گردد. برای صحت سنجی این روش از مدل سد کوینا که تحت زلزله 1967 آسیب دیده استفاده شده است که نتایج تحلیل نشان می دهند که این روش از اعتبار مناسبی برخوردار می باشد. وقوع پس لرزه ها بعد از هر زلزله امری کاملا" طبیعی می باشد که ممکن است از چند ساعت تا چند ماه بعد از وقوع زلزله اصلی ادامه یابد. در این تحقیق از ترکیبی از روشهای بته و گوتنبرگ-ریشتر برای بدست آوردن پس لرزه های مورد نظر استفاده شده است. در بخش اصلی این تحقیق پایداری سد بتنی منجیل که بر اثر زلزله 1991 دچار آسیب دیدگی شدید شده در برابر پس لرزه های زلزله ی منجیل مورد تحقیق قرار می گیرد. نتایج تحلیل ها نشان می دهند که سد منجیل در صورت برخورداری از ضریب اصطکاکی مناسب در برابر پس لرزه ها پایداری خود را حفظ می کند البته تحلیل ها نشان می دهند که پدیده ی بلند شدگی به دلیل تاثیرش بر لغزش می بایست مدنظر قرار گیرد حتی اگر مقدار بلندشدگی در مقایسه با لغزش ناچیز باشد. همچنین نشان داده می شود که اختیار مقادیر بزرگتر برای ضریب سختی برشی اگرچه از مقدار لغزش می کاهد ولی به طور کلی از لغزش جلوگیری نخواهد کرد و در صورت گزینش عدد بسیار بزرگ برای این ضریب به نوبه ی خود ممکن است باعث افزایش امکان وقوع بلندشدگی گردد.